50 denkers en kunstenaars over de toekomst.

Albina Fetahaj, Alvaro Avelar, Arie de Ruyter, Astrid De Bruycker, Benny De Grove, Bert Gorissen, Chris Vanlangendonck, Eric Lancksweerdt, Ester Van den broeck, Giovanni Baudonck, Hafsa El Bazioui, Hanne Deneire, Herman, Nic en Martha Balthazar, Hilde Crevits, Goedele Liekens, Jan De Proost,Jan Mertens, Jean Paul Van Bendegem, Jeroen Olyslaegers, Jeroen Vrancken, Johan Avoux, John Snauwaert, Kalifa Diby, Kathleen Van Brempt, Koen Bogaert, Koen Schoors, Kris Neyt, Kunsthal Gent, Lindah Leah Nyirenda, Liora Kekeli Sossah, Lucie Kaisala, Maité Onyeka Egeolu, Malhu Mertens, Masereelfonds, Meryem Almaci, Merlijn Gabel, Mong Risseel, Nicole Ledegen, Omar Ba, Philippe Verneert, Photis Schurmans, Rik Pinxten, Roeland Samson, Ron Chiers, Shalan Alkamwy, Sus Van Elzen, Tamara Rosseel,Valerie Van Peel o.v., Veerle Verbeke, Wilem Debeuckelare e.a.

En HAM, Crescendo-S, Masereelfonds, Humanistisch Verbond, Vermeylenfonds, Gents Kunsten Overleg, Amarant, Re-Story, Studio Rodeberg, Zebra Straat, Stichting Liedts Meesen, Verklaring 30 november

www.kaboum.be

Lezing: Kan kunst het verschil maken?

op 29 en 30 november Zebrastraat Gent

De lezing 'kan kunst het verschil maken' geeft een overzicht van de belangrijke tendensen in maatschappelijk geëngageerde kunstprojecten. Het begint met het vermelden van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars en vervolgt met projecten van individuele kunstenaars, groepen en organisaties en toont ook aan hoe de overheid kunst ontdekt in maatschappelijke thema’s.

Voor iedereen die meer wil weten hoe kunst belangrijk is/kan zijn voor verandering.

Duur 30 minuten.

Lezing 'Kan kunst het verschil maken?' op

Zaterdag 29 november om 12u30

Zaterdag 29 november om 16u45

Zondag 30 november om 12u

50 denkers en kunstenaars over de toekomst op 29 en 30 november in de Zebrastraatin Gent.

Tickets 5 euro

Tickets en programma op

www.kaboum.be

‘Maar allez!’ zei mijn moeder en dat betekende dat ze verontwaardigd was. Meestal ging dat dan om gebeurtenissen in haar onmiddellijke omgeving.

Stéphane Hesssel spoorde in 2010 in zijn pamflet ‘Indigniez-vous’ burgers aan om verontwaardigd te zijn over maatschappelijke misstanden. Hij benadrukte dat principes zoals mensenrechten, die tijdens de 20e eeuw bevochten werden, nog steeds moeten worden verdedigd.

Hij verzette zich tegen onrecht: Hessel riep op tot een vreedzame opstand tegen fenomenen als de dictatuur van het geld en de behandeling van immigranten.

Hessel was 93 jaar toen hij zijn pamflet schreef.

Een jaar voordien had hij Gaza bezocht. Op 5 januari 2009 uitte Hessel kritiek op de Israëlische aanvallen op de Gazastrook en noemde de aanvallen een oorlogsmisdaad zelfs een misdaad tegen de menselijkheid. Hij merkte op dat dit woord niet licht opgevat moet worden, maar dat hij op basis van zijn bezoek aan Gaza de term ‘misdaad tegen de menselijkheid’ toepasselijk vond.

‘Verontwaardigd’ betekent ‘boos’ omdat je vindt dat er iets onrechtvaardigs of ongepasts is gebeurd. Het is een gevoel van afkeuring en afschuw over een situatie die je als onjuist, oneerlijk of aanstootgevend ervaart.

Verontwaardiging is een emotie,

die vaak gepaard gaat met een gevoel van onrecht. Het ontstaat wanneer iemand een grens overschrijdt of een waarde schendt die voor de betrokkene belangrijk is.

Met die verontwaardiging moet iets gebeuren. We tonen het. We schreeuwen het uit op sociale media en soms komen we , echter veel minder dan vroeger, op straat. Vaak hebben we het dan over één onderwerp.

Maar onrecht en grenzen en waarden overschrijden is een structureel gegeven en wordt op alle niveau’s toegepast.

Daarom moet onze verontwaardiging ook structureel worden. Het is de enige manier om te laten weten: wij zijn hier op aarde voor ons allen, niet alleen voor diegenen die het goed hebben. Wij geven om onze planeet en om onze toekomst en we laten dit niet over aan ontkenners van klimaatopwarming en kortetermijndenkers.

Wij willen, nee wij eisen, een humane en eerlijke wereld.

Zoals het nu al jaren loopt is er geen andere keuze dan structureel verontwaardigd te zijn. We zullen deze verontwaardiging positief gebruiken om duidelijk te stellen dat onrecht uit de wereld moet. Niet morgen, maar nu.

Jan De Proost 22.08.2025